W okresie dojrzewania u nastolatków dochodzi do intensywnego wzrostu włosów łonowych i worka mosznowego, co może powodować silne swędzenie krocza. Ponadto okolice intymne u mężczyzn mogą swędzieć po goleniu włosów w pachwinie z powodu podrażnienia skóry i cebulek nowych włosów.
Cukrzyca to choroba cywilizacyjna, na którą w Polsce choruje ponad 2,5 miliona osób Najczęściej diagnozowana jest cukrzyca typu 2, która ma silne podłoże genetyczne, a jej występowanie kojarzone jest również z otyłością i małą aktywnością fizyczną. Dużo rzadziej występuje cukrzyca typu 1 (insulinozależna), która jest chorobą autoimmunizacyjną. Częstymi symptomami cukrzycy są zmiany skórne. Zazwyczaj są to objawy i schorzenia łagodne, jednak stanowiące istotny dla wielu pacjentów defekt estetyczny. Część z nich jest uciążliwa ze względu na pojawiający się świąd skóry. W skrajnych przypadkach, najpoważniejsze mogą stanowić zagrożenie dla życia. Typ cukrzycy ma pewien wpływ na to, jakie skórne zmiany na skórze występują. Charakter objawów koreluje ze stopniem niewyrównania choroby. Nasilenie się może wskazywać na niewystarczające leczenie cukrzycy i przewlekle podwyższoną glikemię (podwyższony poziom glukozy we krwi). Niekiedy są to pierwsze oznaki cukrzycy i prowadzą do jej rozpoznania. Skóra u cukrzyka – przyczyny problemów skórnych przy cukrzycy Cukrzyca prowadzi do rozwoju różnego rodzaju zmian na skórze w kilku mechanizmach. Najważniejszy z nich to wspomniane powyżej powikłania hiperglikemii – im gorzej wyrównana cukrzyca, tym częstsze są choroby skóry, zwłaszcza te infekcyjne. Wysoki poziom glukozy wpływa na skórę poprzez zahamowanie proliferacji keratynocytów (komórek naskórka) i syntezy białek oraz indukuje apoptozę komórek nabłonkowych. Hiperglikemia upośledza też działanie układu odpornościowego, wpływając na fagocytozę („pożeranie” przez komórki układu immunologicznego) i chemotaksję (przemieszczanie się komórek odpornościowych). To wszystko sprawia, że skóra cukrzyków łatwiej wysycha i jest bardziej podatna na uszkodzenia i infekcje. Jakie są najczęstsze zmiany skórne w cukrzycy? Zmianą bardzo charakterystyczną dla cukrzycy, zwłaszcza typu 2, jest rogowacenie ciemne (acanthosis nigricans). To brunatne, zgrubiałe plamy na skórze, najczęściej występujące na karku i pod pachami. Są związane z insulinoopornością – zbyt słabą odpowiedzią tkanek, przede wszystkim mięśni szkieletowych na działanie insuliny. Z kolei dermopatia cukrzycowa występuje nawet u połowy chorych, częściej u starszych mężczyzn z wieloletnim wywiadem cukrzycy. Związana jest z mikronaczyniowymi powikłaniami cukrzycy i często współistnieje z retinopatią (uszkodzeniem siatkówki) lub nefropatią (uszkodzeniem nerek). Ma charakter brązowych plam, które występują symetrycznie na piszczelach. Zanikają po około 18-24 miesiącach i pozostawiają zagłębienie oraz przebarwienie. Ze względu na łagodny charakter zmian i brak dowodów na skuteczność leczenia, plamki cukrzycowe podudzi nie podlegają leczeniu. Kolejną manifestacją zaburzeń krążenia krwi w małych naczyniach w przebiegu cukrzycy jest tak zwany rumieniec cukrzycowy. Są to czerwone plamy na twarzy i szyi, którym mogą towarzyszyć teleangiektazje (poszerzone naczynka, zwane potocznie „pajączkami”). Zaczerwienienie może ustąpić pod wpływem lepszej kontroli glikemii, zalecane jest też zmniejszenie konsumpcji kofeiny i alkoholu. Obumieranie tłuszczowate to przewlekła choroba skóry, która towarzyszy cukrzycy, przede wszystkim typu 2. Również jest związane z mikroangiopatią cukrzycową i występuje u około 1% cukrzyków, zwłaszcza tych z zaawansowaną chorobą. Lokalizuje się na przedniej powierzchni podudzi. Ma charakter czerwonobrązowych plam, na których widoczne są poszerzone naczynia krwionośne (teleangiektazje). W ich następstwie może dochodzić do powstawania bolesnych owrzodzeń. Podstawą terapii są glikokortykosteroidy stosowane miejscowo. Wyniki badań dokumentujących stosowanie tej terapii są niezadowalające. Polecane dla Ciebie żel, podrażnienie, suchość, świąd, cukrzyca, dla diabetyków, dla alergików, bez parabenów zł balsam, suchość, bez parabenów, dla alergików, dla diabetyków zł krem, suchość, podrażnienie, rogowacenie, pieczenie, świąd, cukrzyca, dla diabetyków, dla alergików zł krem, łuszczyca, rogowacenie, suchość, cukrzyca, dla diabetyków, dla alergików, bez konserwantów, bez parabenów zł Suchość i świąd w cukrzycy Jednym z najczęstszych problemów dermatologicznych pacjentów chorych na cukrzycę jest suchość skóry. Szacuje się, że problem ten dotyczy nawet 40% leczonych. Najprawdopodobniej związana jest z zaburzeniami w mikrokrążeniu, które są częstym powikłaniem choroby. Najbardziej dotkniętym obszarem przez tę dolegliwość są podeszwy stóp. Przesuszona i pękająca skóra sprzyja bakteryjnym i grzybiczym nadkażeniom. Aby tego uniknąć, suchą skórę można natłuszczać emolientami zawierającymi na przykład mleczan amonu. Kolejnym objawem, z którym często borykają się cukrzycy, jest świąd skóry. Jeżeli swędzenie dotyczy całego ciała, to może świadczyć o zaawansowanej nefropatii cukrzycowej (uszkodzeniu nerek), które doprowadziło do mocznicy (wysoki poziom mocznika w krwi objawia się uogólnionym świądem). Swędzenie miejscowe może z kolei być objawem zakażenia, przede wszystkim grzybiczego. Infekcyjne choroby skóry u cukrzyków Pacjenci z cukrzycą mają zwiększone ryzyko infekcji skóry i błon śluzowych, zwłaszcza spowodowanych bakteriami Gram-dodatnimi (takimi jak paciorkowce czy gronkowce) oraz grzybami (szczególnie z rodzaju Candida). Około jedna piąta cukrzyków doświadcza infekcji skóry, które często mają charakter nawrotowy. Bakteryjne zarażenie skóry i tkanki podskórnej mogą przyjmować postać od łagodnych zmian, jak zapalenie mieszków włosowych, przez różę i zapalenie tkanki łącznej aż po martwicze zapalenie powięzi. Infekcje grzybicze są na tyle charakterystycznym powikłaniem cukrzycy, że pacjenci z nawracającą kandydozą powinni zostać przebadani w kierunku zaburzeń gospodarki węglowodanowej. Najczęstszą postacią jest grzybica pochwy, błon śluzowych jamy ustnej, a także grzybica skóry pomiędzy palcami dłoni i stóp. Często występuje również grzybica paznokci. Grzybicze zapalenie błon śluzowych może mieć charakter pleśniawek (białe plamy, które można łatwo usunąć szpatułką), piekącego zaczerwieniania lub zapalenia kątów ust. Na skórze wyprzenia drożdżakowate najczęściej dotyczą fałdów (pod pachami i biustem, odparzenia pachwinach, między pośladkami) i mają postać sączących oraz swędzących czerwonych plam otoczonych przez mniejsze zmiany satelitarne. Leczenie polega na miejscowym stosowaniu środków przeciwgrzybiczych. Częstą zmianą u cukrzyków jest czyrak gromadny (karbunkuł) – oznacza obecność kilku czyraków zlewających się w jedną zmianę. Czyraki to forma gronkowcowego zapalenia mieszków włosowych, w przebiegu którego dochodzi do martwicy otaczającej tkanki. Na początku skóra jest miejscowo zaczerwieniona i bolesna, po kilku dniach tworzą się krostki. Powikłania naczyniowe i neuropatia w przebiegu cukrzycy – stopa cukrzycowa Powikłania cukrzycy obejmują zaburzenia w naczyniach krwionośnych, które dotyczą zarówno małych (mikroangiopatia), jak i średnich oraz dużych (makroangopatia) tętnic. Prowadzą one do ich zwężenia, a w konsekwencji – niedokrwienia. Szczególnie narażone są na to dystalne części kończyn dolnych – palce i stopy. Długotrwała, niewyrównana cukrzyca sprzyja rozwojowi neuropatii (uszkodzenia nerwów obwodowych). Uszkodzone są wszystkie rodzaje włókien: ruchowe, czuciowe i autonomiczne. Prowadzi to do zaniku mięśni i zniekształcenia stawów, utraty czucia (przez co cukrzycy mogą nie zauważać drobnych zranień), zaburzeń wydzielania gruczołów skórnych (suchości i nadmiernego rogowacenia) oraz zaburzeń autoregulacji przepływu krwi w naczyniach, co nasila zmiany niedokrwienne. Częstym objawem neuropatii jest piekący ból nóg. Angiopatia cukrzycowa i neuropatia prowadzą wspólnie do powstania przewlekłego owrzodzenia na stopach (tak zwana stopa cukrzycowa). Stopy są szczególnie narażone, ponieważ podlegają dużym siłom w trakcie chodzenia. Łatwo powstają na nich otarcia, a bez dokładnego oglądania skaleczenie może pozostać długo niezauważone. U cukrzyków rany goją się trudno i przez długi czas; mogą drążyć do głębiej położonych tkanek, nawet kości. Zwykle konieczna jest wielotygodniowa terapia z mechanicznym oczyszczaniem rany i zastosowaniem odpowiednich opatrunków, na przykład ze srebrem. Jak dbać o skórę chorując na cukrzycę? Najważniejszym czynnikiem, który ma wpływ na stan skóry osoby z cukrzycą jest stopień wyrównania tej choroby. Długo utrzymująca się zbyt wysoka glikemia sprzyja wysuszaniu skóry i jej infekcjom. Poza tym należy skórę regularnie oczyszczać i dokładnie osuszać, a następnie natłuszczać ją emolientami (za wyjątkiem przestrzeni pomiędzy palcami stóp – dodatkowe zawilgocenie w tej okolicy może sprzyjać rozwojowi grzybicy). Ze względu na ryzyko wyżej opisanych powikłań w obrębie stóp, niezwykle ważna jest odpowiednia ich pielęgnacja, która obejmuje codzienne oglądanie (jeżeli jest taka konieczność to z użyciem lustra) oraz obmywanie w letniej wodzie (nie może być zbyt gorąca), a następnie dokładne osuszanie. Paznokcie powinny być obcinane „na wprost”, a ostre krawędzie należy zeszlifować. Bezwzględnie należy unikać uszkodzenia tkanek miękkich wokół wału paznokciowego. Zaleca się stosowanie obuwia (oraz wkładek) dostosowanego do kształtu stopy oraz odpowiednich skarpet bezuciskowych wykonanych z naturalnych włókien. Pacjenci z cukrzycą powinni poddawać się regularnym zabiegom podiatrycznym (usuwanie modzeli i hiperkeratozy). Nie należy tego robić samodzielnie, zwłaszcza przy pomocy ostrych narzędzi. Pośrednio na stan skóry ma wpływ także dieta – powinna obejmować eliminację cukrów prostych. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Ból trzustki – objawy i przyczyny, jak boli trzustka? Trzustka jest narządem gruczołowym położonym w górnej części jamy brzusznej. Pełni ona w organizmie bardzo ważną funkcję – odpowiedzialna jest za produkcję soku trzustkowego, który ma w swym składzie enzymy regulujące procesy trawienne, jak również wytwarza ona insulinę i glukagon, czyli hormony wpływające na utrzymanie prawidłowego poziomu glukozy. Najczęstszą dolegliwością, którą odczuwamy przy zaburzonej pracy i chorobach trzustki, jest ból. Jakie zatem przyczyny mogą powodować ból trzustki? Pierwsza pomoc przy zawale Zawał mięśnia sercowego to martwica mięśnia sercowego spowodowana jego niedokrwieniem na skutek zamknięcia światła tętnicy wieńcowej doprowadzającej krew do serca. Do zawału mięśnia sercowego dochodzi najczęściej na skutek zamknięcia światła tętnicy wieńcowej przez blaszkę miażdżycową. Do zawału zdecydowanie częściej dochodzi u mężczyzn niż u kobiet, zwykle dotyka on osoby po 40 roku życia. Czkawka – przyczyny i leczenie Czkawka (łac. singultus) w większości przypadków bywa zjawiskiem całkowicie fizjologicznym oraz powszechnym. Jednakże uporczywa czkawka, która utrudnia funkcjonowanie, może być objawem chorób układu trawiennego i nerwowego. Z tego względu, mimo pozornie błahego charakteru, nie należy jej lekceważyć, a przy występowaniu innych niepokojących objawów koniecznie należy skonsultować się ze specjalistą. Czym jest czkawka? Co może oznaczać? Jak się jej pozbyć? Odpowiadamy w poniższym artykule. Paranoja indukowana (Folie a deux) – na czym polega zaburzenie psychiczne znane z filmu „Joker 2”? Wszystko wskazuje na to, że fabuła powstającego filmu „Joker 2" zbudowana zostanie wokół zaburzenia zwanego paranoją indukowaną (folie a deux). Znajomość objawów i charakterystyki tej przypadłości pozwala przewidzieć, o czym będzie opowiadała kontynuacja kinowego przeboju z 2019 roku. Pęknięty ząb – co robić, jak się leczy? Do najczęstszych przyczyn pęknięć zębów należą wady zgryzu, bruksizm, nagryzienie twardego przedmiotu. Uraz pojawia się także jako powikłanie leczenia kanałowego. Pęknięcie może dotyczyć korony zęba, ale też korzenia. Najczęstsze jest to pęknięcie poprzeczne (wzdłuż). Terapia polegW innych sytuacjach konieczne może być leczenie kanałowe czy nawet usunięcie zęba Ból po prawej stronie brzucha – co może oznaczać? Ból brzucha po prawej stronie to objaw wielu dolegliwości, które mogą dotyczyć zarówno dzieci, jak i dorosłych. W zależności od jego lokalizacji i typu będzie świadczył o różnych problemach. Co może powodować ból po prawej stronie brzucha? Hipertermia (przegrzanie) organizmu – objawy, przyczyny, pierwsza pomoc Fala upałów przetaczająca się nad krajem sprzyja wystąpieniu hipertermii. Do przegrzania organizmu dochodzi na skutek zaburzenia mechanizmów termoregulacji i niemożności oddania wytworzonego przez organizm ciepła. Szczególnie narażone na jego wystąpienie są noworodki i osoby starsze. Jak rozpoznać hipertermię? I jak wygląda pierwsza pomoc w przypadku podejrzenia udaru cieplnego? Mam podejrzenie rumienia obrączkowatego odśrodkowego i jestem w trakcie wykonywania badań. Badania krwi - wszystkie parametry w normie. Wynik RTG płuc jest też dobry. Mam do wykonania jeszcze badanie kału na pasożyty, USG piersi, wizytę u stomatologa i ginekologa. Czy to jest coś groźnego, jak się to leczy, skąd się bierze itp.
13 czerwca 2019 Ukąszenia, ugryzienia, użądlenia i ukłucia często zdążają się latem: podczas wyjazdów, w ogrodzie a nawet w domu. Znaki po ukąszeniach owadów i pajęczaków to nie tylko problem estetyczny, lecz także często spory ból, swędzenie, pieczenie i opuchlizna. Każde ukąszenie leczy się w inny sposób. Nie wszystko co pomaga na komary, przynosi ulgę po ukąszeniu innych owadów i pająków. Nie wiesz, co cię ugryzło? Oto najbardziej powszechne typy ukąszeń. Kleszcze Kleszcze wyczuwają swoją ofiarę z bardzo dalekich odległości. Po przedostaniu się na skórę szukają miejsca, w którym naskórek jest cienki. Można je znaleźć najczęściej za uszami, pod pachami, pod kolanami lub w okolicy pachwiny. Kleszcze bezboleśnie przebijają skórę nie powodując swędzenia lub podrażnienia. Dlatego właśnie może się zdarzyć, że odkrywasz go po kilku dniach, kiedy jego rozmiary znacznie się zwiększą. Nie wszystkie kleszcze roznoszą patogeny. Jeżeli jednak po kilku tygodniach od ugryzienia zaobserwujesz rumień wędrujący – może być sygnał zakażenia boreliozą. Znak ten będzie miał charakterystyczny wygląd: zaczerwieniony po środku, stopniowo bledniejący, a na obrzeżach ponownie zaczerwieniony. Rumień może być bardzo niewyraźny. Jeżeli zaobserwowałeś na swoim ciele taki rumień lub po ugryzieniu kleszcza masz złe samopoczucie, podwyższoną temperaturę czy nudności, należy zgłosić się do lekarza. Komary Po ugryzieniu komara najczęściej pojawia się ból i swędzący ślad, który najbardziej dokucza podczas snu. Objawy znikają już po kilku dniach. Jeżeli cierpisz na intensywną alergię na komary możesz mieć również inne dolegliwości: duży obrzęk, a także wysypkę alergiczną na całym ciele, stany zapalne skóry, zawroty głowy, nudności oraz gorączkę. Jeżeli występują takie objawy należy natychmiast skonsultować się ze specjalistą. Pluskwy Pluskwy często znajdują się w mieszkaniach w przedmiotach z drewna, papieru i tkanin. Ich obecność można też zaobserwować poprzez ukąszenia na ciele. Nie łatwo jest się ich pozbyć. Po ugryzieniu zostawiają charakterystyczne ślady w linii lub trójkącie, które wywołują uporczywe swędzenie. Aby zminimalizować świąd należy stosować odpowiednie przepisane przez lekarza preparaty. Pająki Pająki domowe w Polsce zazwyczaj nie są jadowite, w odróżnieniu od gatunków tropikalnych. Ugryzienie pająka może mieć różne objawy. Zależy to od rodzaju pająka, który cię ukąsi. Zazwyczaj zostawiają one drobny ślad na skórze: dwa małe punkty położone blisko siebie, które mogą być lekko zaczerwienione. Niektóre pająki mogą nie zostawiać śladu wcale. Jeżeli miejsce wokół ugryzienia staje się gorące a opuchlizna się rozprzestrzenia, należy skorzystać z porady lekarskiej.
Do czynników ryzyka wystąpienia wrodzonego zakażenia Candida należą: przedwczesny poród, wewnątrzmaciczne ciało obce (np. wkładka wewnątrzmaciczna lub szew szyjkowy) oraz kandydoza pochwy u matki. 15 W przebiegu wrodzonego zakażenia Candida mogą występować różne zmiany skórne, w tym uogólniony rumień, grudki na rumieniowym Swędzenie pachwin jest jednym z podstawowych objawów grzybicy, która nieleczona będzie się rozprzestrzeniała także na inne części ciała. Mimo że jest to dość wstydliwa choroba, dotykająca intymnych części ciała, nie można jej bagatelizować. Swędzenie pachwin jest jednym z podstawowych objawów grzybicy, która nieleczona będzie się rozprzestrzeniała także na inne części ciała. Mimo że jest to dość wstydliwa choroba, dotykająca intymnych części ciała, nie można jej bagatelizować. Przyczyny grzybicy pachwin Grzybica pachwin dotyczy obu płci, jednak częściej atakuje mężczyzn. Grzyb może się przenosić przez ręczniki, bieliznę, gąbki oraz po prostu od człowieka do człowieka. Ryzyko zaistnienia grzybicy pachwin zwiększają czynniki, mogące wywołać odparzenia, czyli: otyłość, ciasna odzież z syntetycznych tworzyw, cukrzyca, nadmierna potliwość, niedostateczna higiena osobista. Swędzenie pachwin – jeden z objawów grzybicy Do najbardziej typowych objawów zalicza się: Kasia gotuje z sałatka z ananasem i szynką swędzenie pachwin, plany rumieniowe ze stanem zapalnym, zmiany skórne z widocznymi pęcherzykami i grudkami, łuszczenie się skóry, ciemnienie lub czerwienienie skóry. Leczenie grzybicy pachwin Grzybicę pachwin leczy się stosując kremy, maści i spraye zawierające leki przeciwgrzybicze. Stosuje się je miejscowo na zmienioną chorobowo skórę oraz jej okolice. W szczególnych przypadkach może zaistnieć potrzeba zastosowania także doustnych środków przeciwgrzybiczych. Podczas leczenia grzybicy pachwin bardzo ważna jest higiena osobista i noszenie bawełnianej bielizny, która zmniejszy otarcia skóry. Aby zapobiec nadmiernej wilgoci można przecierać zmienione chorobowo miejsca wacikiem, nasączonym w spirytusie salicylowym, a po porannym prysznicu zastosować na nich puder i zasypki odkażające. Niestety jest to schorzenie, które często nawraca, zwłaszcza gdy grzybica nie zostanie do końca wyleczona, dlatego podejmując leczenie należy je prowadzić konsekwentnie. Nieleczona grzybica pachwin może rozprzestrzenić się na inne części ciała (krocze, okolice odbytu, między pośladki) i doprowadzić np. do grzybicy penisa. Zaczerwienie i świąd - to główne objawy odparzeń w pachwinach u mężczyzny. Poznaj inne objawy choroby. Grzybica rozwija się tam, gdzie jest ciepło i wilgotno. Ze względu na budowę ciała, grzybica pachwin dotyka przede wszystkim mężczyzn. Poznaj przyczyny, objawy i leczenie. Przepuklina pachwinowa rozwija się powoli. Bóle w okolicach miejsc pachwinowych - to typowe objawy przepukliny pachwinowej. Obrzęk w pachwinie może świadczyć o zapaleniu przepukliny pachwinowej. Dowiedz się, co oznacza zgrubienie w pachwinie.
rumień u dorosłych zdjęcia zdjęcie, objawy, symptomy jak wygląda, jakie są sposoby i metody diagnozy Rumień wielopostaciowy leczenie, sposoby domowe. Obrazy galeria Rumień wielopostaciowy choroba u kobiet mężczyzn dzieci niemowlaków seniorów rumień u dorosłych zdjęcia.
Mam problem ze skórą przy kroczu, koło pachwiny - pojawiło się tam zaczerwienienie, które czasami swędzi. Co mam robić? Złagodzenie takiego podrażnienia zależy od jego źródła, a te określić może tylko dermatolog podczas wizyty lekarskiej. Proponuję udać się do dobrego specjalisty, w międzyczasie może pan spróbować załagodzić ten stan - chłodzić to miejsce kompresami z zimną wodą, unikać gorących kąpieli oraz używać delikatnego kremu z alantoiną w składzie. Takie produkty bez recepty znajdzie pan w każdej aptece. Pamiętaj, że odpowiedź naszego eksperta ma charakter informacyjny i nie zastąpi wizyty u lekarza. Inne porady tego eksperta dr n. med. Igor Michajłowski
Objawy grzybicy pachwin. Zazwyczaj pachwina swędzi i staje się nieco bolesna, głównie w fałdzie między górną częścią nogi a genitaliami. Częściej występuje u mężczyzn. Następnie skóra w pachwinie staję się czerwona, lekko łuszcząca, zwykle z wyraźnym brzegiem. Wysypka często rozprzestrzenia się po wewnętrznej stronie Rumień wędrujący to zmiana skórna występująca po ukąszeniu kleszcza i pierwszy objaw świadczący o tym, że do organizmu przedostała się borelioza. W wielu przypadkach rumień przechodzi niezauważony, a podstępna choroba może przez lata niszczyć organizm, dlatego warto znać jego objawy. Rumień wędrujący jest objawem wystarczającym do zdiagnozowania i rozpoczęcia leczenia boreliozy. Niestety nie pojawia się on u wszystkich osób dotkniętych tą chorobą. Szacuje się, że 20 do 50% osób, u których rozpoznano boreliozę, nie miało charakterystycznej zmiany skórnej (lub została ona przeoczona). Prowadzi to często do problemów ze zdiagnozowaniem boreliozy. Co to jest i jak wygląda rumień wędrujący? Rumień po kleszczu, inaczej rumień wędrujący lub pełzający, to plama, która pojawia się około 7 dni po ugryzienia przez kleszcza i dostania się do organizmu krętek borelii, czyli bakterii wywołujących boreliozę. Początkowo rumień wygląda jak plama lub grudka czerwonego koloru, średnicy powyżej 5 cm. Ma pierścieniowaty kształt z przejaśnieniem w środku, choć zdarza się, że rumień jest jednolicie zabarwiony. Brzegi rumienia są bardzo wyraźnie odgraniczone i – co ważne – rumień powstaje na poziomie skóry, jest niebolesny i nieswędzący. Rzadko zdarza się, by rumień obrał inny wygląd, nietypowy, dlatego jeśli zostanie się ugryzionym przez kleszcza, należy uważnie oglądać całe ciało, ponieważ coraz częściej u dzieci zdarza się, że np. po 2 tygodniach pojawia się plama w miejscu odległym od ugryzienia. Objawy, które mogą towarzyszyć zmianie skórnej, występujące jednak niezmiernie rzadko, to: Innymi objawami towarzyszącymi rumieniowi są: podwyższona temperatura skóry w miejscu rumienia, swędzenie lub pieczenie, pęcherzyki wypełnione płynem surowiczym, różowe i fioletowe okręgi wokół rumienia, objawy grypopodobne (zmęczenie, gorączka, bóle głowy, mięśni i stawów), powiększone węzły chłonne, rozprzestrzeniająca się w innych miejscach wysypka przypominająca pierwotny rumień. Boreliozę mogą również przenosić trudne do zauważenia nimfy (latające formy przejściowe kleszczy) lub kleszcz może samoistnie odpaść i zostać niezauważony. Dlatego z każdym odczynem skórnym o średnicy większej niż 5 cm warto jak najszybciej udać się do lekarza. Rumień wędrujący - przyczyny powstawania Bezpośrednią przyczyną powstawania rumienia na skórze jest rozszerzenie się naczyń krwionośnych znajdujących się tuż przy jej powierzchni, przez co przybiera ona różowy lub fioletowy kolor. Jest to wywoływane infekcją i stanem zapalnym. W przypadku rumienia wędrującego za stan zapalny odpowiedzialne są bakterie Borrelia burgdorferi. Rumień wędrujący jako pierwszy etap boreliozy – jak się ochronić? Nie ma szczepień ochronnych zapobiegających boreliozie. Natomiast istnieją metody nieswoiste, polegające na szczelnym osłonięciu skóry podczas pobytu na obszarach łąk i lasów, (najczęściej kleszcze znajdują się w wysokich trawach). Ważny jest więc odpowiedni ubiór - koszule z długim rękawem ze ściągaczami przy nadgarstkach, długie spodnie włożone w wysokie buty. Skuteczne okazać się może stosowanie repelentów odstraszających komary. Bardzo ważna jest też dokładna kontrola całej skóry, szczególnie owłosionej skóry głowy, okolic pach, pachwin. Co zrobić po ukłuciu przez kleszcza? Jeśli dojdzie do ukąszenia przez kleszcza, należy go jak najszybciej usunąć. Obecnie w aptekach jest szeroki wybór różnego rodzaju haczyków, pęset czy lass, pomocnych w usunięciu kleszcza. Teorie odnośnie do ryzyka zakażenia po ukłuciu przez kleszcza są różne. Z całą pewnością im dłuższy czas ekspozycji, tym większe jest ryzyko zakażenia, dlatego kleszcza najlepiej usunąć do 24 godzin. Nie wolno go niczym smarować, natłuszczać, wykręcać, wydrapywać czy polewać alkoholem i innymi substancjami. Należy go usunąć mechanicznie za pomocą wcześniej wspomnianych przyrządów, a następnie zdezynfekować ranę środkiem odkażającym. Po usunięciu kleszcza należy zawsze umyć porządnie ręce mydłem. Po usunięciu kleszcza należy obserwować nie tylko miejsce wkłucia, ale całe ciało pod kątem pojawienia się niepokojącego zaczerwienienia. Rumień wędrujący - leczenie Rumień wędrujący jest objawem zwiastującym groźną odkleszczową chorobę - boreliozę, która nieleczona może doprowadzić do stanów zapalnych w całym organizmie, na przykład w stawach, sercu czy w mózgu, a w ciężkiej postaci neuroboreliozy - nawet do śmierci. Dlatego po rozpoznaniu rumienia wędrującego natychmiast rozpoczyna się leczenie oparte na antybiotykach. Pojawienie się rumienia świadczy o tym, że choroba jeszcze się nie rozprzestrzeniła. Na tym etapie 2-3 tygodniowa antybiotykoterapia powinna okazać się skuteczna i zakończyć się pełnym wyleczeniem. Na początku leczenia boreliozy lekarz wybiera odpowiedni lek w zależności od stanu pacjenta. Najczęściej stosuje się doustne antybiotyki: z grupy penicylin - na przykład popularna amoksycylina, z grupy tetracyklin (doksycylina i minocyklina) - konieczne jest wówczas stosowanie wysokich dawek, aby uzyskać odpowiednie stężenie leku we krwi, z grupy cefalosporyn - na przykład bardzo skutecznie działający na krętki boreliozy cefuroxim, jednak o silniejszych niż większość antybiotyków skutkach ubocznych. Zobacz także: Jak wykryć boreliozę. Czy testy Elisa i Western blot to za mało? Ponieważ nie do końca znana jest oporność krętka boreliozy na poszczególne antybiotyki, często stosuje się je krzyżowo bądź zamiennie. Zobacz filmy: Jak niebezpieczne bywają kleszcze Rumień wędrujący u dzieci i kobiet w ciąży Rumień wędrujący u dzieci jest powodem do obaw. Przyczyną jego powstania jest borelioza tak samo jak w przypadku dorosłych. Natychmiast powinno się rozpocząć antybiotykoterapię. Należy jednak pamiętać, że tetracykliny nie powinny być stosowane u dzieci poniżej 8 roku życia. Kobiety w ciąży, u których pojawił się rumień wędrujący, również powinny natychmiast poddać się antybiotykoterapii. Choć zażywanie antybiotyków w ciąży nigdy nie jest pożądane, następstwa boreliozy i ewentualne ryzyko zarażenia płodu są groźniejsze dla przyszłej matki niż konsekwencje przyjmowania antybiotyków. U kobiet w ciąży stosuje się amoksycylinę oraz ceftriaxon (od II trymestru). Rumień wędrujący - objaw, którego nie wolno lekceważyć Choć sam w sobie rumień wędrujący nie jest groźny, nigdy nie powinno się go lekceważyć. Tylko niezwłocznie udanie się do lekarza i przyjęcie antybiotyków może uchronić przed rozwinięciem się groźnych i trudnych do leczenia postaci boreliozy. Warto o tym pamiętać, gdyż w momencie wystąpienia rumienia leczenie polega na kilkutygodniowej antybiotykoterapii doustnej, podczas gdy już miesiąc czy dwa później konieczne może być o wiele dłuższe leczenie wymagające użycia silniejszych antybiotyków podawanych dożylnie lub w zastrzykach. Zobacz film: Jak usunąć kleszcza?. Źródło: 36,6 . 583 261 647 66 171 531 400 179

rumień w pachwinie zdjęcia